درمان مشارکتی، یک رهیافت درمانی می باشد که توسط هارلن آندرسون[۱] معرفی شده است و بر روی توسعه مشارکت و تساوی در روابط مابین فرد درمانگر و درمانجو تمرکز دارد تا از این طریق یک مکالمه بین آنها شکل بگیرد که ایجاد تغییرات مثبت را تسهیل می بخشد.
این روش تحت تاثیر پست مدرنیسم قرار گرفته است و برای درمان افراد، خانواده ها، گروه ها و حتی سازمان ها به کار گرفته می شود.
افراد، زوج ها و یا گروه هایی که به درمان مراجعه می کنند تا به یک شناخت دو طرفه، ارتباط بهتر و حل کردن تضاد ها دست یابند، می توانند برای دست یابی به جنبه ها و اهداف مختلف، از روش درمان مشارکتی استفاده کنند.
- تاریخچه درمان مشارکتی
- نظریه و اصول مربوط به روش درمان مشارکتی
- دوره درمان مشارکتی به چه نحوی می باشد؟
- درمان مشارکتی به چه نحوی مفید می باشد؟
- آموزش و گواهی نامه
- نگرانی ها و محدودیت ها
تاریخچه روش درمان مشارکتی
درمان مشارکتی توسط هارلن اندرسون و طی دوره کار وی به عنوان درمانگر و همچنین از طریق تحقیقات غیر رسمی وی که در درمان از آن استفاده می کرد، معرفی شد.
اندرسون که به شناخت دلیل کارایی روش های درمانی در برخی از افراد و عدم کارکرد آن در افراد دیگر علاقه زیادی داشت.
شروع به تحقیق کرد تا عوامل تسهیل کننده فرآیند تبدیل در درمان و همچنین انواع مکالمات درمانی را کشف کند که توسط درمانگران و در طول درمان برای کمک به ایجاد حس بهتر در افراد درمانجو مورد استفاده قرار می گرفت.
اندرسون بخشی از تحقیق غیر رسمی خود را از طریق مصاحبه با زوجین در حال مکالمه انجام داد که شامل همکاران، افراد درمانجو و دانشجویان بود.
از طریق این مکالمات، او رهیافت مشارکتی پست مدرنیسم را توسعه داد که رهیافت درمان مشارکتی بر مبنای آن شکل گرفته است.
[۱] Halene Anderson