تکنیک های ریلکسیشن مربوط به اختلال اضطرابی، یکی از مهمترین مولفه های استفاده شده در روش های درمانی مربوط به اختلالات اضطرابی و به خصوص برای اختلال اضطراب اجتماعی (SAD) می باشند.
برای مثال، در صورتی که شما از سخنرانی کردن در یک جمع عمومی ترس داشته باشید، بخشی از درمان شما می تواند شامل استفاده از تنفس عمیق و ریلکسیشن ماهیچه ای در حین تجسم سخنرانی باشد.
در حالی که اغلب تکنیک های ریلکسیشن بخشی از برنامه درمان جامع تر را شامل می شوند، یک سری استراتژی هایی وجود دارد که شما می توانید در محیط خانه اجرا کنید. چهار استراتژی که بیشترین کاربرد را دارند عبارت از تنفس دیافراگماتیک، ریلکسیشن ماهیچه ای تدریجی، آموزش اتوژنیک و تجسم راهنمایی شده می باشند.
تنفس دیافراگماتیک
تنفس دیافراگماتیک، یا تنفس عمیق، عبارت از روشی می باشد که منجر به پهن شدن دیافراگم شما در حین تنفس می شود، به نحوی که طی آن به جای سینه شما، شکم شما بالا و پایین می رود. در طول یک حمله وحشت زدگی، احتمال صورت گرفتن تنفس سطحی در شما بالا می رود که منجر به بروز علائم اضطرابی می شود.
با تمرین نحوه تنفس آرام و عمیق در یک مجموعه آرامش بخش، توانایی بیشتری را برای استفاده از این روش در موقعیت های استرس زا خواهید داشت. همچنین تنفس عمیق مبناهای استفاده شده در سایر تکنیک های ریلکسیشن را شامل می شود، بنابراین یکی از مفاهیم مهم برای کسب مهارت مناسب می باشد.
