روان درمانی انتگرال

روان درمانی انتگرال یا کلی (IP) بیان می دارد که تمامی بینش های مربوط به زندگی عبارت از حقایق جزئی می باشد و منجر به ایجاد یک سری چشم اندازهای فرهنگی، روان شناسی، اقتصادی اجتماعی، زیستی، روحی و رفتاری می شود که می تواند برای درمان، افزایش آگاهی و تکامل فرهنگی و اجتماعی مفید باشد.

IP در نتیجه گرایشات نظری ایجاد شده است و تا حد زیادی به روان شناسی شخصیت تغییر یافته بستگی دارد.

• تاریخچه و توسعه روان شناسی انتگرال
• اصول مربوط به روان شناسی انتگرال
• روان درمانی انتگرال به چه نحوی صورت می گیرد؟
• آموزش و گواهی نامه
• مشکلات مربوط به روش درمانی انتگرال
• نگرانی ها و محدودیت ها

تاریخچه و توسعه روان شناسی انتگرال

روان شناسی انتگرال توسط یک فیلسوفی به اسم کن ویلبر[۱]  ایجاد شد. ویلبر از دانشگاه انصراف داد تا برنامه آموزشی خود را به وجود بیاورد و در مورد وضعیت روحی و روان شناسی کتاب های خود را بنویسد.

ویلبر با استفاده از روان شناسی شخصیت تغییر یافته، که تجارب روحی فرد را با روان شناسی مرسوم ادغام می کند، نظریه روان درمانی انتگرال خود را معرفی کرد.

در سال ۱۹۹۷، ویلبر موسسه انتگرال را ایجاد کرد که یک موسسه غیر منتفع می باشد و برای شناسایی یک سری از مشکلات اجتماعی و شخصیت تغییر یافته از IP استفاده می کند.

همچنین این موسسه یک انجمن آموزشی را برای افراد علاقمند به روان درمانی انتگرال تشکیل داده است.

همچنین ویلبر در تاسیس مجله نظریه و روش انتگرال نقش داشته است که تحقیقات مربوط به نظریه و روان شناسی انتگرال را منتشر می کند.

ویلبر به عنوان یک نویسنده قوی، کتاب های خود راهنمای زیادی را چاپ کرد و چندین دهه در مورد نظریه انتگرال سخنرانی کرد.

[۱] Ken Wilber

اصول روان شناسی انتگرال

طرفداران روان درمانی انتگرال بر این باورند که تمامی تجارب و دانش انسانی می تواند در یک شبکه چهار گوش ترسیم و طرح شود. ویلبر این نظریه را با عنوان AQAL بیان می کند.

AQAL مراحل رشد را نشان می دهد و حرکت از توسعه شخصیت قبلی، به شخصیت تغییر یافته را شامل می شود.

شبکه یک دسته از خط های توسعه، وضعیت های هوشیارانه و انوع پدیده هایی می باشد که تناسبی با شبکه چهار گوش ندارند. چهار گوش ها عبارتند از:

• بالا سمت چپ: افراد، موارد مربوط به سطوح درونی و غیر قابل مشاهده فرد، و تمایلات هدف مند از قبیل نظریه روان کاوی فروید
• بالا سمت راست: استقلال فردی، موارد سطح خارجی و قابل مشاهده فرد، تمایلات رفتاری از قبیل رفتار گرایی اسکینر ها
• پایین سمت چپ: یک سطح داخلی، طرفدار اصول اجتماعی و رهیافت متمایل به فرهنگ
• پایین سمت راست: یک سطح خارجی، طرفدار اصول اجتماعی و رهیافت متمایل به اجتماع

روان شناسان انتگرال آموزش می دهند که تمامی تجارب بشری می توانند با پنج مولفه و عنصر تناسب داشته باشند. این عناصر عبارتند از سطوح، خط ها، وضعیت ها، روش ها و چهار گوش ها.

روان درمانی انتگرال با ادغام کردن دیدگاه های روان شناسی و مولفه های مربوط به روان شناسی و وضعیت های روحی که یک روش جدید می باشد، فراتر از یک روش درمانی بوده و تمامی موارد مربوط به روان درمانی را پوشش می دهد.

از این رو، تمامی درمانگران روان درمانی انتگرال، متخصص درمان شناسی نمی باشند.

روان درمانی انتگرال به چه نحوی صورت می گیرد؟

روان درمانی انتگرال تا سطح گسترده ای تحت تاثیر مفهوم روان شناسی شخصیت تغییر یافته قرار گرفته است که بر اساس آن، هر شخصی منحصر به فرد می باشد.

درمانگران می توانند رهیافت خود را با نیاز ها، عقاید و زمینه های فرهنگی افرادی که بر روی آنها درمان انجا ممی دهند، متناسب کنند.

رهیافت های درمانی متناسب شده با استفاده از روش های روان درمانی اصلی به وجود می آید که عبارتند از:

• روان کاوی رابطه ای
• روان شناسی جانگیئن
• نظریه انتگرال
• آگاهی
• بازی درمانی
• نظریه رشدی
• بررسی علمی عصب
• روان شناسی هستی

اغلب روان درمانگران انتگرال افراد تحت درمان خود را ترغیب می کنند که برای افزایش هوشیاری و بدست آوردن آگاهی، تفکر کنند، یوگا انجام دهند و یا رهیافت های دیگری را مورد استفاده قرار دهند.

همچنین روان درمانگران انتگرال از انواع رسوم جدید و حالات روحی استفاده می کنند و در برخی مواقع عناصر مربوط به هنر، ادبیات و فلسفه را بکار می گیرند.

بنابراین افرادی که از روان درمانی انتگرال استفاده می کنند، تمایل دارند تا این روش را به عنوان یک راهنمایی که هیچ نوع قضاوتی ندارد، در نظر بگیرند که منجر به تغییر سطوح توسعه و هوشیاری، بدست آوردن بینش و یادگیری چالش های مربوط به آن می شود.

درمانگران روان شناسی انتگرال بر این باورند که زندگی فرصت های مناسبی را برای رشد و تکامل ایجاد می کند و این رشد در نتیجه آگاهی و ارتباطی میسر می شود که می تواند منجر به درک عمیق تر افراد از معانی مختلف شود.

در اغلب موارد، هدف این درمانگران یادگیری افراد از درد های موجود می باشد و اجتناب از درد را مدّ نظر قرار نمی دهند.

آموزش و گواهی نامه

به دلیل اینکه روان درمان انتگرال یک فلسفه گسترده ای دارد، هر شخصی می تواند از این روش استفاده کند – حتی در صورتی که آموزش سلامت روانی رسمی را گذرانده نباشد.

برنامه های مربوط به آموزش درمانگران انتگرال مجاز، ارائه دهنده آموزش به درمان گران، راهنماهای زندگی و دیگر متخصصان سلامت روان می باشد.

اجرای این برنامه هیچ گونه نیازی به اعتبار نامه های سلامت روان رسمی ندارد.

سطح اول برنامه ، یک دیدگاه گسترده ای را به فرد ارائه می دهد که به صورت آنلاین هم قابل دسترسی است، در حالی که سطح دوم جامع تر می باشد و به آموزش رو در رو و خود شناسی نیاز دارد.

این برنامه از چهار طرح استفاده می کند که عبارتند از:

• طرح اول اصول مربوط به روان درمانی انتگرال را مشخص می کند و شامل چهار شبکه چهار گوش است.
• طرح دوم بر روی اقدامات درمانی و ارزیابی های مربوط به مراحل رشدی مختلف تمرکز می کند.
• طرح سوم وضعیت های خاص را تحلیل می کند که شامل وضعیت های درمانی و روحی فرد می باشد.
• طرح چهارم که بر روی تمایلات جنسی، تنوع و انواع آن متمرکز می شود.

مشکلات درمان شده با استفاده از روش های روان درمانی انتگرال

روان درمانی انتگرال یک فلسفه جدیدی می باشد که برای درمان مشکلات سلامت روانی خاصی طراحی نشده است.

درمانگران از این روش درمانی برای شناسایی یک سری از مشکلات، از قبیل آسیب، نبود عزت نفس و مشکلات رابطه ای استفاه می کنند.

هر چند که روان درمانگران می توانند از نظریه انتگرال استفاده کنند، ولی کاربرد آن محدود به درمانگران سلامت روانی می باشد.

بیشتر طرفداران این نظریه برای یادگیری اطلاعات و بکارگیری روش روان درمانی انتگرال، از گروه های حمایتی وب، انتشارات خود کمکی، و انواع سازمان ها اجتماعی استفاده می کنند.

به دلیل اینکه روان درمانی انتگرال یک فلسفه عمومی می باشد و یک برنامه درمان خاص و مشخصی نیست، تحقیقات در زمینه کارایی این روش درمان محدود به انتشاراتی است که توسط طرفداران نظریه انتگرال ایجاد شده است.

نگرانی ها و محدودیت ها

استانیزلی گروف[۱] به عنوان یکی از موسسان روان شناسی شخصیت تغییر یافته بیان می دارد که سبک بیان ویلبر در روش های درمانی خود، می تواند به عنوان یک حالت بیان تهاجمی تعبیر شود و در نتیجه باعث می شود که روش بیان ارائه شده، کارا و مفیدی نباشد.

گروف این انتقاد را مطرح کرده است که ویلبر دوره پیش از تولد و دوران ابتدایی تولد را در تحلیل خود حذف کرده است.

ویلبر دوره تحصیلی قبل از پزشکی خود را در دانشگاه دوک و دانشگاه نبراسکا سپری کرد، ولی هیچ وقت روان شناسی و یا پزشکی را به صورت رسمی آموزش ندیده است.

رهیافت ویلبر هیچ نوع پروتکل و دستور العمل خاصی را برای درمان سلامت روانی ارائه نداده است، و باعث شده است که درمانگران از فلسفه های عمومی و تجارب بالینی خودشان استفاده کنند.

ترجمه و گردآوری : دکتر یاسر دادخواه

[۱] Stanislav Grof