روان شناسی سلامت، که همچنین به عنوان روان شناسی پزشکی یا روان شناسی رفتاری هم معروف است، یک شاخه از روان شناسی می باشد که بر روی نحوه تاثیر عوامل زیستی، اجتماعی و روان شناختی بر روی سلامتی و بهزیستی متمرکز می شود.
روان شناسان سلامت تلاش دارند تا سلامت کلی فرد را ارتقاء دهند و از بروز بیماری ها مانع شوند.
- توسعه و نظریه
- بکارگیری روان شناسی سلامت در درمان
- روان شناسی سلامت به چه نحوی می تواند مفید باشد؟
- آموزش و گواهی نامه
- نگرانی ها و محدودیت ها
تاریخچه و توسعه
سلامتی یک نقش مهمی در سرتاسر تاریخ روان شناسی دارد.
در حقیقت، بیشتر طرفداران و پیشگامان روان شناسی، قبل از روان شناسی در زمینه پزشکی تحصیلات خودشان را شروع کرده بودند.
هر چند که در مورد روان شناسی، سلامت روانی بیشتر از سلامت فیزیکی مورد تاکید قرار گرفته است.
از دهه ۱۹۵۰، علاقه مندی به نقش سلامت روان در بهزیستی کلی افزایش یافته است.
معرفی و توسعه مدل عقاید سلامتی (HBM) توسط تیمی از روان شناسان، که ایروین روزن استاکبود[۱] جزو آنان بود، یک رویداد مهم در رشته روان شناسی در طول دهه ۱۹۶۰ بود.
HBM که علت عدم واکسیناسینه شدن برخی افراد در برابر بیماری سل را توجیه کرده بود، پیشنهاد می دهد که احتمال مشغول شدن یک فرد در رفتارهای دارای تاثیر مثبت بر روی سلامتی ، تحت تاثیر عقاید آنها در مورد شدت بیماری و مستعد بودن آنها برای آن بیماری، هزینه ها و فایده های بکارگیری این رفتار و وجود داشتن راهنمایی هایی برای اقدام مناسب قرار دارد.
با مشغول به فعالیت شدن روان شناسان بیشتر در تاسیسات درمانی، کلینیک های مراقبت اولیه و آموزشگاه های پزشکی، تمرکز زیادی بر روی شناخت رابطه ما بین سلامت فیزیکی و روان شناختی صورت گرفته است.
در حال حاضر، روان شناسی سلامت یک شاخه ای از روان شناسی می باشد.
امروزه، روان شناسان سلامت بر روی ممانعت و درمان بیماری ها، بهبود سلامت کلی و بهبود سیستم مراقبت سلامتی تمرکز دارند.
همچنین برخی از روان شناسان، علاقه خاصی به شناخت نحوه مدیریت و بهبود بیماری های فیزیکی توسط افراد دارند.
[۱] Irwin Rosen stock
