
روزنامه درمانی، که همچنین به عنوان روش درمانی روزنامه نویسی و یا به صورت ساده، نوشته درمانی شناخته می شود.
عبارت از روش های درمانی است که در طول تمرینات مربوط به روزنامه نگاری استفاه می شود و منجر به آگاهی فرد می شود و در نتیجه تضاد های درونی و بیرونی، شرایط سلامت روانی افراد را بهبود می دهد.
بر اساس گفته های مرکز روزنامه درمانی، این روش عبارت از “بکارگیری هدفمند و ارادی نوشتن انعکاسی است که منجر به بهبود وضعیت روانی، فیزیکی، عاطفی و سلامت روحی و داشتن بهزیستی بدون بیماری می گردد.”
هر چند که متخصصان محدودی وجود دارند که منحصرا در رشته روزنامه درمانی تخصص حرفه ای داشته باشند، ولی درمانگران زیادی از روش درمانی مربوط به روزنامه نویسی در طی فرآیند درمانی خودشان استفاده می کنند.
چه تفاوتی مابین روزنامه درمانی و نگه داشتن روزنامه وجود دارد؟
روزنامه درمانی برای اولین بار در دهه ۱۹۶۰ و توسط یک روان شناسی به اسم دکتر ایرا پروگوف[۱] و به صورت روش روزنامه فشرده معرفی شد.
پروگوف با بدست آوردن پیشرفت های بعدی در کارهای درمانی خود، منجر به آگاهی عمومی در پتانسیل های درمانی مربوط به روزنامه نویسی شد.
اصلی ترین کاربرد روزنامه نویسی در دوره های قبلی، فقط ثبت حوادث و تجارب از نظر داستانی بود.
هر چند که نگه داشتن یک یادداشت روزانه برای خود نویسنده مفید بوده است ولی قبل از این دوره، هرگز به عنوان یک فرآیند درمانی در نظر گرفته نشده بود.
امروزه روزنامه درمانی به عنوان یک روش درمانی مجزا – همانند هنر درمانی و موسیقی درمانی – در نظر گرفته می شود.
درمانگران روزنامه درمانی می توانند از طریق برنامه های مورد تایید فدراسیون ملی شعر/ زندگی نامه درمانی و یا برنامه های مستقل، از قبیل مرکز کاتلین آدامز[۲] برای روزنامه درمانی و یا مرکز مکالمه دکتر ایرا گروگوف آموزش های لازم را پشت سر بگذارند.
همچنین درمانگرانی که آموزش های لازم را توسط برنامه های آموزش روزنامه درمانی مورد تایید هم پشت سر نگذاشته باشند، می توانند برای درمان افراد درمانجو از روش روزنامه نویسی استفاده کنند.
این ترکیب شدن و ادغام روزنامه نویسی با روش های روان درمانی مختلف، به صورت “روزنامه نویسی درمانی” شناخته می شود.
یکی از تفاوت های مهم مابین نگه داشتن یک روزنامه و روزنامه درمانی عبارت از روش تجارب درونی، تفکرات و احساساتی است که در فرد ایجاد می شود.
روزنامه درمانی باعث می شود که فرد درمانجو یک مکالمه ای را بنویسد و مشکلات و مسائل مربوط به آنها را تحلیل و بررسی کند.
روزنامه نویسی درمانی و روزنامه درمانی از فعالیت ها و تمرینات نوشتاری برای حمایت از کار درمانی استفاده می کند.
این روش باعث می شود تا فرد نسبت به نوشته های خودش متفکر، درون نگر و هدف مند باشد.
[۱] Dr. Ira Progoff
[۲] Kathleen Adams