
آگاهی دادن به یک مسئولیت یک مشاور یا درمانگر برای اطلاع دادن به طرف های سوم یا مقامات اشاره دارد و در صورتیکه یک درمانجو برای خودش یا شخص قابل تعریف دیگر خطری داشته باشد، باید وضعیت این فرد را اطلاع رسانی کند.
این مورد یکی از نمونه های محدودی می باشد که یک درمانگر می تواند رازداری مربوط به درمانجو را نقض کند.
در حالت نرمال، راهنماهای اخلاقی درمانگران را ملزم می کند تا اطلاعات شخصی فاش شده در طول درمان را به صورت اکید پیش خودشان نگه دارند.
اصول اخلاقی روان شناسان و اجرای اخلاق مربوط به انجمن روان شناسی آمریکا مشخص کرد که اطلاعات محرمانه به چه نحوی و در چه زمانی می توانند افشاسازی شوند.
این راهنماهای اخلاقی بیانگر این است که اطلاعات شخصی فقط می تواند با اجازه افراد یا با اجازه قانون افشاسازی شود.
موارد قانونی که این اطلاعات می توانند افشاسازی شوند، عبارت از زمان مربوط به لازم بودن این اطلاعات برای ارائه خدمات تخصصی، در زمان مشاوره گرفتن از سایر متخصصان.
یا به دست آوردن پرداخت برای خدمات و محافظت از درمانجو و طرف های دیگر از خطر بالقوه می باشد.
مشخصات مربوط به وظیفه قانونی آگاهی دادن در ایالت های مختلف متغیر می باشد. در اکثر موارد:
- یک درمانگر در صورتی ملزم به نقض اعتماد داری نسبت به درمانجو می شود که درمانجو دارای یک تهدید فوری نسبت به خودش، درمانگر یا طرف سوم باشد.
- اطلاعات ضروری باید به شخصی ابراز شود که می تواند برای کاهش تهدید، یک اقدامی انجام بدهد.
- در اکثر موارد، شخصی که با خطر مواجه است و اجرای قانون باید اطلاع رسانی شود.