عواطف انسانی چه تعدادی می باشند؟

عواطف تاثیر زیادی بر روی زندگی ما دارند. حتی نوشته ها و شعر ها هم نمی توانند به صورت کاملی دامنه و تجربه کردن عواطف انسانی را توصیف کنند.

عواطف در مرحله اول گمراه کننده می باشند و روشی که ما با استفاده از آن با دقیق ترین احساساتمان ارتباط برقرار می کنیم، نامشخص می باشد.

ما بدون احساساتمان نمی توانیم وجود داشته باشیم، ولی در اغلب مواقع بررسی نمی کنیم که چه تعداد عواطف انسانی وجود دارند.

این سوالی است که تا به امروز دانشمندان و فیلسوفان را مشغول خودش کرده است.

مطالعه عواطف

در قرن ۴ قبل از مسیح، ارسطو [۱] تلاش کرد تا تعداد دقیق عواطف اصلی انسان ها را مشخص کند.

در کتابی که با عنوان لیست عواطف ارسطو[۲] شناخته می شود، این دانشمند ۱۴ عبارت عاطفی مجزا را بیان کرد که عبارت بودند از: ترس، اعتماد، خشم، دوستی، آرامش، خصومت، خجالت، بی شرمی، نزاکت، مهربانی، حسادت، عصبانیت، هم چشمی و اهانت.

از قرن بیستم و به دلیل ظهور روان درمانی، این تعداد تا سطح قابل توجهی گسترش یافته است.

بر اساس نظر روبرت پلاتچیک[۳]، به عنوان استاد بازنشسته در دانشگاه پزشکی آلبرت انیشتین، بیش از ۹۰ تعریف از عاطفه توسط روان شناسانی معرفی شده است که هدفشان توصیف دقیق مواردی بود که منجر به ایجاد و تمایز گذاری مابین عواطف انسانی می شوند.

در سال های اخیر، روان شناسان تلاش کرده اند تا این عواطف را به نحوی شناسایی و طبقه بندی کنند که به عنوان تجربی یا عمومی در نظر گرفته شود.

در زمان مربوط به معرفی اصولی ترین عواطف، اکثر روان شناسان به صورت قابل توجهی به شما خواهند گفت که تعداد این عواطف کمتر از مواردی می باشد که یک فرد می تواند متصور شود.

[۱] Aristotle

[۲] Aristotle’s List of Emotion

[۳] Robert Plutchick

نظریه چرخه پلاتچیک از عواطف[۱]

یکی از برجسته ترین نظریه ها در قرن بیستم، عبارت از نظریه چرخه روبرت پلاتچیک می باشد.

در این نظریه، پلاتچیک هشت عاطفه مبنایی را پیشنهاد داده است – لذت، ناراحتی، اعتماد، نفرت، سورپرایز و پیشبینی – که باور داشت با هم اشتراک پیدا می کنند و منجر به ایجاد رنگ جدیدی از یک چرخه رنگ می شوند.

پلاتچیک توضیح داد که رنگ های عاطفی اصلی می توانند ترکیب شوند تا رنگ های عاطفی ثانویه و تکمیلی را تشکیل بدهند.

برای مثال، مشارکت به علاوه لذت می تواند منجر به شکل گیری خوش بینی شود، در حالی که ترس و سورپراز منجر به تشکیل وحشت می شوند.

[۱] Plutchik’s Wheel of Emotions

سیستم کدبندی واکنش های صورت اکمن[۱]

محققان زیادی مدل پلاتچیک را زیر سوال بردند و عنوان کردند که اغلب موارد مربوط به عواطف ثانویه و تکمیلی وی می تواند از طریق فرهنگ یا جامعه تغییر پیدا کند.

آنها تاکید می کردند که به منظور در نظر گرفته شدن یک  عاطفه به عنوان عاطفه مبنایی، این عاطفه باید در سطح جهانی و در تمامی فرهنگ ها تجربه شود.

به منظور دستیابی به این هدف، روان شناسی به اسم پائول اکمن[۲] سیستم کدبندی واکنش های صورت (FACS) را ایجاد کرد که یک مدل طبقه بندی می باشد و حرکت های ماهیچه های صورت و همچنین چشم ها و سر را اندازه گیری و ارزیابی می کند.

اکمن بر مبنای این نظریه بیان کرد که هفت حالت چهره عمومی وجود دارند که تمامی افراد موجود در سطح جهان آن را تجربه می کنند و عبارتند از: خوشحالی، ناراحتی، سورپرایز، ترس، خشم، تنفر و اهانت.

در حالیکه کار اکمن در مشخص کردن “طبیعیت یا تربیت” در واکنش های عاطفی مفید بوده است.

ولی بخش زیادی از نظریه وی از سال ۲۰۰۴، که وی تکنیک مشابهی را برای استفاده شدن در ابزارهای کشف دروغ معرفی کرد، مورد انتقاد قرار گرفته است.

[۱] Eckman’s Facial Action Coding System

[۲] Paul Ekman

چهار عاطفه غیر قابل تقلیل

بعد از کار اکمن، یک تیم تحقیقاتی از دانشگاه گلاسگو[۱] در سال ۲۰۱۴، تلاش کرد تا عواطف را بر مبنای حالت های صورت و صرف نظر از تاثیرات اجتماعی – فرهنگی مشخص کند.

محققان نتیجه گیری کردند که عواطف خاصی منجر به ایجاد واکنش های صورت مشابهی می شوند.

برای مثال، ترس و سورپرایز شدن، عضلات صورت مشابهی را به کار می گیرند و به جای آنکه دو واکنش مجزا باشند، می توانند به عنوان یک واکنش در نظر گرفته شوند. همین مورد می تواند برای نفرت و خشم یا هیچان و شوک به کار گرفته شود.

دانشمندان بر مبنای این یافته ها، تعداد عواطف غیر قابل تقلیل را به چهار مورد کاهش دادند:

خوشحالی، ناراحتی، خشم و ترس. علاوه بر این، آنها بیان کردن که تغییرات پیچیده تری از عواطف در میلیون ها سال  و در نتیجه تاثیرات فرهنگی و اجتماعی بی شماری صورت گرفته است.

آنها معتقد بودند که مشترک بودن حالت های صورت، بیشتر یک مورد بیولوژیکی می باشد (موردی که ما با آن متولد می شویم)،.

در حالیکه تفاوت های موجود ما بین اظهارات عاطفی دقیق و پیچیده، بیشتر اجتماعی – فرهنگی می باشد (مواردی که ما به عنوان فرهنگ یاد گرفته شده و در طول زمان گسترش داده ایم).

نتیجه گیری

عواطف، و نحوه تجربه کردن و بیان کردن آن توسط افراد، می تواند به صورت فزاینده ای مشخص یا به صورت قابل توجهی دقیق باشد.

نظر عمومی دانشمندان امروزی بر این است که عواطف مبنایی، که می تواند شامل موارد زیادی باشد، به عنوان یک مبنایی برای عواطف پیچیده تر و دقیق تر می باشند که منجر به شک گیری تجربه انسانی می شود.

نویسنده: کندرا چری[۲]– مترجم : مگاروان

آخرین به روز رسانی: ۲۳ دسامبر ۲۰۱۸

[۱] University of Glasgow

[۲] Kendra Cherry