
حساسیت زدایی حرکت چشم و بهبود (پردازش) مجدد (EMDR) برای اولین بار توسط دکتر فراسین شاپیرو[۱] معرفی شد و یک رهیافت روان درمانی یکپارچه می باشد که از طریق تحقیقات انجام شده، مورد تایید و حمایت قرار گرفته است.
همچنین این روش درمانی برای درمان علائم مربوط به آسیب و استرس بعد از آسیب طراحی شده است
دوره های درمانی EMDR دارای دوره های منظم خاصی می باشد و شرکت کنندگان از تحریک های دو سویه، همانند حرکات چشم، در طول درمان استفاده می کنند تا به درمانجو کمک کنند که خاطرات مربوط به تجربیات مضر را که هنوز بر طرف نشده اند و فرد را اذیت می کنند، برطرف سازند.
علاوه بر آن، EMDR می تواند برای شناسایی تعدادی از مشکلات بکار گرفته شود و با سایر روش های درمانی دارای سازگاری می باشد.
- نظریه حمایت کننده از نظریه EMDR
- کارائی EMDR
- دوره های درمانی EMDR به چه نحوی برگزار می شوند؟
- چه کسانی می توانند EMDR را ارائه دهند؟
نظریه حمایت کننده از نظریه EMDR
مدل مربوط به پردازش اطلاعات انطباقی (AIP)- چارچوب نظریه مربوط به روش درمانی EMDR – بیان می دارد که برخی از خاطرات مرتبط با تجارب مضر زندگی، به دلیل سطح بالای ناراحتی ایجاد شده در دوره زمانی مربوط به یک حادثه، می تواند همچنان باقی بماند و بهبود نیابد.
این خاطرات و تجربیات انباشته شده می تواند با عواطف، شناخت های منفی، و حساسیت فیزیکی تجربه شده در هنگام ایجاد یک رویداد مرتبط باشد. همچنین خاطرات بهبود نیافته می تواند بر روی نحوه واکنش فرد نسبت به مواردی مشابه با تجربیات آسیب رسان تاثیر گذار باشد.
در طول دوره درمان EMDR، این خاطرات و تجربیات از هم جدا شده، می تواند دوباره مورد پردازش و درمان قرار گیرند و در نتیجه با یکدیگر ارتباط و اتصال برقرار کنند و به درمان فرد منتهی شوند.
[۱] Dr. Francine Shapiro